Λουδοβίκος Αύγουστος Μπλανκί, Ωγκύστ Μπλανκί (Louis Auguste Blanqui, Puget-Theniers 8 Φεβρουαρίου 1805 – 1 Ιανουαρίου 1881)

Λουδοβίκος Αύγουστος Μπλανκί, Ωγκύστ Μπλανκί (Louis Auguste Blanqui, Puget-Theniers 8 Φεβρουαρίου 1805 – 1 Ιανουαρίου 1881). Γάλλος δημοκράτης και σοσιαλιστής επαναστάτης, η πιο ηρωϊκή προσωπικότητα του γαλλικού Σοσιαλισμού του 19ου αιώνα, καταδικάστηκε κατ’ επανάληψη σε θάνατο, πέρασε το μισό σχεδόν της ζωής του (συνολικά 36 από τα 75 χρόνια της ζωής του) στις φυλακές και υπήρξε ο θεωρητικός συγκεκριμένης επαναστατικής μεθοδολογίας η οποία απεκλήθη «Μπλανκισμός» («Blanquisme») και εστιαζόταν στην αιφνιδιαστική ένοπλη κατάληψη της εξουσίας από έναν μικρό κύκλο καλοεκπαιδευμένων επαναστατών.

Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

Γάλλος δημοκράτης και σοσιαλιστής επαναστάτης, η πιο ηρωϊκή προσωπικότητα του γαλλικού Σοσιαλισμού του 19ου αιώνα, καταδικάστηκε κατ’ επανάληψη σε θάνατο, πέρασε το μισό σχεδόν της ζωής του (συνολικά 36 από τα 75 χρόνια της ζωής του) στις φυλακές και υπήρξε ο θεωρητικός συγκεκριμένης επαναστατικής μεθοδολογίας η οποία απεκλήθη «Μπλανκισμός» («Blanquisme») και εστιαζόταν στην αιφνιδιαστική ένοπλη κατάληψη της εξουσίας από έναν μικρό κύκλο καλοεκπαιδευμένων επαναστατών.

Λουϊ Σαρλ Ντελεκλύζ (Louis Charles Delescluze, Dreux, 2 Οκτωβρίου 1809 – Paris, 25 Μαϊου 1871)

Γάλλος δημοκράτης επαναστάτης του 19ου αιώνα, δημοσιογράφος, ιακωβίνος πατριώτης, στέλεχος της «Κομμούνας του Παρισιού».

Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

ΠΡΩΤΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
Γεννήθηκε στο Dreux του Eure - et – Loire της βόρειας Γαλλίας, υιός ενός πρώην λοχία του γαλλικού στρατού της «Πρώτης Δημοκρατίας» και μετά από επίμονη αυτοδιδαχή σπούδασε τελικά νομικά στο Παρίσι, δίχως όμως να μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές του λόγω οικονομικών δυσκολιών. Όντας ευγενής, μεγαλόκαρδος και με αυξημένο αίσθημα δικαιοσύνης, συνδέθηκε με ριζοσπαστικούς κύκλους δημοκρατών, συμμετείχε στην επανάσταση του Ιουλίου 1830 ενάντια στον βασιλιά Κάρολο τον 10ο και εν συνεχεία προσχώρησε στην μυστική δημοκρατική οργάνωση «Φίλοι του Λαού» («Amis du Peuple») και στα σχέδια του έτους 1832 για εκτέλεση του νέου βασιλιά Λουδοβίκου – Φίλιππου, ενώ επίσης συμμετείχε στις 5 και 6 Ιουνίου στην εξέγερση των δημοκρατικών κατά του μονάρχη έπειτα από την κηδεία του ομοϊδεάτη τους στρατηγού Λαμάρκ (Jean Maximilien Lamarque, 1770 - 1832).

Φραντζέσκο Μάριο Παγκάνο (Francesco Mario Pagano, Brienza Salerno 8 Δεκεμβρίου 1748 – Napoli 29 Οκτωβρίου 1799).

Ιταλός νομικός, φιλόσοφος, συγγραφέας και Ιακωβίνος μάρτυρας. Γεννήθηκε στην Brienza του Σαλέρνο από πατέρα συμβολαιογράφο, στάλθηκε σε ηλικία 12 ετών στο σπίτι ενός θείου του στην Νάπολη και σπούδασε νομικά και φιλοσοφία, αριστεύοντας σε σημείο που 22ετής ακόμα να ασκεί δικηγορία και να είναι επίσης λέκτορας Ηθικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης.

Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

Από τα 20 του ωστόσο (το έτος 1768) συνέγραψε μία πολιτική κριτική στο ρωμαϊκό δίκαιο («Politicum universae nomothesiae examen»), η οποία είχε εξοργίσει τους συντηρητικούς κύκλους με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για αθεϊα και να φυλακιστεί. Την επόμενη δεκαετία μυήθηκε στον Ελευθεροτεκτονισμό μέσω του προσωπικού φίλου του, φιλόσοφου και νομικού Γκαετάνο Φιλαντζέρι (Gaetano Filangieri, 1752 - 1788). Έχοντας ήδη να επιδείξει ένα αξιόλογο συγγραφικό έργο επάνω σε νομικά ζητήματα, κατέλαβε το 1787 καθηγητική έδρα στην Νομική συγγράφοντας το ίδιο έτος το «Considerazioni sul processo criminale» και το 1792 δημοσίευσε πολιτικές πραγματείες αναφορικά με την προέλευση και εξέλιξη των πολιτισμένων και βαρβαρικών κοινωνιών («Saggi politici dei principi, progressi e decadenza delle societa»). Ο Παγκάνο ασχολήθηκε επίσης και με την συγγραφή θεατρικών έργων από τα οποία γνωστότερα υπήρξαν η τραγωδία «Gerbino» και το μελόδραμα «Agamemnon».

Φρανσουά - Νοέλ «Γράκχος» Μπαμπέφ (Francois - Noel «Gracchus» Babeuf, Σαιν Κουεντίν 23 Νοεμβρίου 1760 – Παρίσι 27 Μαϊου 1797)

Γάλλος επαναστάτης, αρχικά Ιακωβίνος και μετά ουτοπιστής – σοσιαλιστής, θεμελιωτής του επαναστατικού Σοσιαλισμού του 19ου αιώνα, ιδρυτής μέσα σε αυτόν της συγκεκριμένης ιδεολογικής τάσης του «Μπαμπεφισμού» («Babouvisme»), που διεκδίκησε την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και την πλήρη πολιτική και οικονομική ισότητα όλων των πολιτών, γι’ αυτό και ο ίδιος αποκλήθηκε μετά θάνατον «Προμηθέας του Προλεταριάτου».

Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

Φρανσουά - Νοέλ «Γράκχος» Μπαμπέφ (Francois - Noel «Gracchus» Babeuf, Σαιν Κουεντίν 23 Νοεμβρίου 1760 – Παρίσι 27 Μαϊου 1797). Γάλλος επαναστάτης, αρχικά Ιακωβίνος και μετά ουτοπιστής – σοσιαλιστής, θεμελιωτής του επαναστατικού Σοσιαλισμού του 19ου αιώνα, ιδρυτής μέσα σε αυτόν της συγκεκριμένης ιδεολογικής τάσης του «Μπαμπεφισμού» («Babouvisme»), που διεκδίκησε την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και την πλήρη πολιτική και οικονομική ισότητα όλων των πολιτών, γι’ αυτό και ο ίδιος αποκλήθηκε μετά θάνατον «Προμηθέας του Προλεταριάτου».