Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Γκουστάβ Τριντόν (Edme Marie Gustave Tridon, Chatillon-sur-Seine, Cote-d’ Or, 5 Ιουνίου 1841 – Bruxelles, 29 Αυγούστου 1871)


Γάλλος επαναστάτης του 19ου αιώνα, δημοκράτης, αντιχριστιανός, σοσιαλιστής, ηγετικό στέλεχος των μπλανκιστών (δεύτερος μετά τον Μπλανκί), μέλος της «Κομμούνας του Παρισιού», εκδότης, κοινωνικός μεταρρυθμιστής και συγγραφέας του τολμηρού βιβλίου «Ο εβραϊκός Μολωχισμός» («Du Molochisme Juif»).

Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

Γάλλος επαναστάτης του 19ου αιώνα, δημοκράτης, αντιχριστιανός, σοσιαλιστής, ηγετικό στέλεχος των μπλανκιστών (δεύτερος μετά τον Μπλανκί), μέλος της «Κομμούνας του Παρισιού», εκδότης, κοινωνικός μεταρρυθμιστής και συγγραφέας του τολμηρού βιβλίου «Ο εβραϊκός Μολωχισμός» («Du Molochisme Juif»).

Γκουστάβ Φλουράνς (Gustave Flourens, Paris, 4 Αυγούστου 1838 – Paris, 3 Απριλίου 1871)


Γάλλος δημοκράτης, μπλανκιστής και αντικληρικαλιστής συγγραφέας και επαναστάτης του 19ου αιώνα, με διεθνή δράση, μάρτυρας της ελευθερίας κατά την Κομμούνα του Παρισιού.

Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

Γκουστάβ Φλουράνς (Gustave Flourens, Paris, 4 Αυγούστου 1838 – Paris, 3 Απριλίου 1871). Γάλλος δημοκράτης, μπλανκιστής και αντικληρικαλιστής συγγραφέας και επαναστάτης του 19ου αιώνα, με διεθνή δράση, μάρτυρας της ελευθερίας κατά την Κομμούνα του Παρισιού.

ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Γεννήθηκε το 1838, υιός του ψυχολόγου Ζαν Πιέρ Φλουράνς (Marie Jean Pierre Flourens, 1794 – 1867), καθηγητή στο «Collège de France» και βουλευτή κατά την περίοδο 1838 – 1839, και μεγαλύτερος αδελφός του Εμίλ Φλουράνς (Émile Flourens, 1841 - 1920), υπουργού εξωτερικών κατά την περίοδο της «Τρίτης Δημοκρατίας» («la Troisième République»).

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Φίλιππος Μιχαήλ Μπουοναρόττι ή Μπουοναρρότι (Filippo Giuseppe Maria Ludovico Buonarrotti ή Buonarroti, 11 Νοεμβρίου 1761 – 16 Σεπτεμβρίου 1837)


Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

Ιταλός δημοκράτης και Ιακωβίνος, ουτοπιστής σοσιαλιστής, αδιάφθορος, χαρισματικός και ακούραστος επαναστάτης, συγγραφέας και δημοσιογράφος, ελευθεροτέκτονας και ιδρυτικό, ηγετικό στέλεχος και πνευματικός πατέρας των επαναστατικών οργανώσεων «Λέσχη του Πανθέου», «Ένωση των Δικαίων», «Υψηλό Στερέωμα» και «Φίλοι του Λαού» (ο Μωρίς Ντομανζέ τον θεωρεί «μία από τις πιο ωραίες μορφές της Γαλλικής Επανάστασης», ο Σαρλ Ντονιέ «αποφασιστικό επαναστάτη, αλλά ταυτοχρόνως σοβαρό, μετριόφρονα και σεμνό» και ο Μιχαήλ Μπακούνιν «τον μεγαλύτερο επαναστάτη της εποχής του»).

Γεννήθηκε το 1761 στην Πίζα, καταγόταν από την ευγενή οικογένεια του Μιχαηλάγγελου και σπούδασε φιλολογία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, ενώ παράλληλα ασπάσθηκε τις προοδευτικές ιδέες της εποχής και προχώρησε μάλιστα στην έκδοση της «Οικουμενικής Εφημερίδας» («Gazetta Universale»), η οποία δεν χρειάστηκε πολύ για να κριθεί «ανατρεπτική» από την αστυνομία του Μεγάλου Δούκα Πέτρου Λεοπόλδου, με αποτέλεσμα ο 28χρονος ιδεολόγος να αναγκαστεί να καταφύγει το 1789 στην Κορσική. Εκεί γνωρίστηκε με τον νεαρό Ναπολέοντα Βοναπάρτη, μπήκε στις τάξεις των τοπικών Ιακωβίνων και χαιρέτησε με ενθουσιασμό το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης, εκδίδοντας μάλιστα την εφημερίδα «Πατριωτική Επιθεώρηση της Κορσικής» («Giornale Patriottico di Corsica»), την πρώτη ιταλική εφημερίδα που ανοικτά εξήρε τις δημοκρατικές – επαναστατικές ιδέες. Ήδη από το 1786, προτού αρχίσουν να τον κυνηγούν για τις ιδέες του, είχε μυηθεί στον Ελευθεροτεκτονισμό.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος (Maximilien Francois Marie Isidore de Robespierre, 6 Μαϊου 1758 – 28 Ιουλίου 1794)


Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

Η ισχυρότερη προσωπικότητα της Γαλλικής Επανάστασης (όπως τονίζει ο Claude Mazauric στο σχετικό λήμμα του «Dictionnaire historique de la Revolution francaise» του Soboul), ένας από τους ηγέτες των Ιακωβίνων και του κόμματος των «Ορεινών».

Καταγόταν από φτωχική οικογένεια του Αρράς (ορφάνεψε μάλιστα σε ηλικία 9 ετών από μητέρα), όμως είχε σπουδάσει νομικά στο Παρίσι με την βοήθεια σκληρής μελέτης και υποτροφιών και ασκούσε την δικηγορία («ασχολήθηκε επίμονα με την καλλιέργεια της σκέψης του… η μελέτη ήταν ο Θεός του» σημείωσε ο Στάνλεϋ Λούμις στο «Paris in the Terror. June 1793 - July 1794», σελ. 266). Από παιδί φάνηκε ήπιος, ευαίσθητος, πονόψυχος και ιδιαίτερα φιλομαθής, ιδιότητες που διογκώθηκαν αργότερα, όταν διάβασε το «Κοινωνικό Συμβόλαιο» του Ρουσσώ (Jean – Jacques Rousseau), το οποίο τον βοήθησε να στερεώσει μία υψηλής ποιότητας συνείδηση, βασισμένη σε αρχαίες αρετές όπως το καθήκον, η δικαιοσύνη και η φιλοπατρία.

Τις αρετές εκείνες εξέφραζε από πολύ νωρίς με απόλυτο τρόπο, σαν ένας καινούργιος Κάτων ο Νεώτερος, με αποτέλεσμα να προκαλεί συχνότατα την αντιπάθεια των ανθρώπων που είχαν ελαστικές συνειδήσεις ή ανύπαρκτες ηθικές αξίες και φυσικά έσπευδαν να τον απομονώσουν για να μην τους ενοχλεί η αυστηρή του παρουσία. Για κάτι τέτοιο οι δικαιολογίες που μπορούσαν να εφευρεθούν ήσαν φυσικά άπειρες, από το δήθεν «παγερό ή θυμωμένο βλέμμα γάτου» που γεννούσαν τα πράσινα μάτια του, έως τον δήθεν «τυραννικό» του χαρακτήρα, τον οποίο εφηύραν και χρησιμοποίησαν με τον πιο αισχρό τρόπο οι εναντίον του συνωμότες και δολοφόνοι του, τον μήνα Θερμιδόρ του έτους 2.

Αντουάν - Μαρί Μπερτράν (Antoine - Marie Bertrand, Lyons, 1754 - Paris, 10 Οκτωβρίου 1796).


Αντουάν - Μαρί Μπερτράν (Antoine - Marie Bertrand, Lyons, 1754 - Paris, 10 Οκτωβρίου 1796). Ιακωβίνος Γάλλος επαναστάτης, δημοκρατικός «ροβεσπιεριστής» δήμαρχος της Λυών και αργότερα μάρτυρας της ελευθερίας έπειτα από την καταστολή της «συνωμοσίας της Γκρενέλ».

Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

ΙΑΚΩΒΙΝΟΣ ΣΤΗΝ ΛΥΩΝ
Γεννήθηκε στην Λυών από πλούσιο αστό έμπορο πατέρα και έλαβε καλή μόρφωση. Λίγο πριν το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης εντάχθηκε στους δημοκρατικούς κύκλους της Λυών, που αργότερα ίδρυσαν την ιακωβίνικη οργάνωση «Λαϊκή Εταιρεία», στους κόλπους της οποίας έδρασαν από το 1792 οι επαναστάτες που συσπειρώνονταν γύρω από τον δημεγέρτη Μαρί Ζοζέφ Σαλιέ (Marie Joseph Chalier, 1747 – 1793).

Θαυμαστής του ηγέτη των «Αβράκωτων» του Παρισιού επαναστάτη ιατρού και δημοσιογράφου Ζαν - Πωλ Μαρά (Jean - Paul Marat, 1743 – 1793), ο Μπερτράν υιοθέτησε τα συνθήματα του Σαλιέ και ως μέλος της πολιτικής παράταξης του τελευταίου εκλέχθηκε αρχικά στρατηγός της Εθνοφρουράς και εν συνεχεία, στις 18 Νοεμβρίου 1792 δημοτικός επίτροπος από τους έχοντες την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο οπαδούς του Σαλιέ.

Ιακωβίνοι, «Λέσχη των Ιακωβίνων»

Ιακωβίνοι, «Λέσχη των Ιακωβίνων» (Jacobins, «Club des Jacobins») Πολιτική και επαναστατική Λέσχη, η κύρια πολιτική δύναμη πίσω από την Γαλλική Επανάσταση, απολύτως κυρίαρχη κατά την περίοδο της παντοδυναμίας της «Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας» υπό τους Ροβεσπιέρο, Σαιν Ζυστ και Κουτόν (1793 – 1794).

Από τον ΒΛΑΣΗ ΡΑΣΣΙΑ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΙΝΙΣΜΟΥ
Η «Λέσχη των Ιακωβίνων» ιδρύθηκε το 1788, λίγο πριν την έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης, από τους μετέπειτα αντιδραστικούς πολιτικούς Λανζινέ (Jean - Denis Lanjuinais) και Λε Σαπελιέ (Isaac Rene Guy Le Chapelier) της «Λέσχης των Βρετόνων» («Le Club Breton»), αρχικά με με την ονομασία «Εταιρεία των Φίλων του Συντάγματος» («Societe des Amis de la Constitution seants aux Jacobins a Paris»), με σκοπό να διαδώσει στον λαό τις ριζοσπαστικές κοινωνικές και πολιτικές ιδέες της εποχής.
Η Εταιρεία μετονομάστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1792 σε «Ιακωβινική Εταιρεία, Φίλοι της Ελευθερίας και της Ισότητας» («Societe des Jacobins, Αmis de la Liberte et de l'Egalite») ή επί το συντομότερο «Λέσχη των Ιακωβίνων» (ονομασία που αρχικά χρησιμοποιούσαν περιγελαστικά οι πολιτικοί της εχθροί), από την έδρα όπου αυτή συνεδρίαζε, ένα μοναστήρι δομινικανών μοναχών επί της Rue St Honore του Παρισιού (οι συγκεκριμένοι μοναχοί ονομάζονταν ενίοτε και «ιακωβίνοι» επειδή ο Φίλιππος Αύγουστος τους είχε παλαιότερα αναθέσει την φιλοξενία των προσκυνητών του «Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα»).